Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΡΓΥΡΗ
Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΡΓΥΡΗ
Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Σth χρυσή αλυσίδα των αγίων ένδοξων Νεομαρτύρων δεν υπάρχουν μόνο ονόματα ανδρών άλλα και γυναικών, πού ομολόγησαν με παρρησία δυνατή τήν πίστη τους προς τόν Κύριο μας Ιησού Χριστό. Μία τέτοια θαρραλέα μορφή είναι και ή άγια νεομάρτυς Αργυρή από τη Μικρά Ασία.
Γεννήθηκε στην Προύσα της Βιθυνίας τό 1688 από ευσεβείς γονείς, τόν Γεώργιο και τη Σωσάνα. Ό Θεός τήν είχε προικίσει με εξωτερική ωραιότητα συνδυασμένη με φυσική ευγένεια και καλοσύνη. Ή μικρή αυτή αγνή κόρη αγαπούσε πολύ τόν Θεό. Τόν σεβόταν βαθιά και τηρούσε με ακρίβεια τις ευαγγελικές αρετές. Ήταν γιά πολλούς ένα παράδειγμα φωτεινό.
Όμως ο διάβολος τήν έφθόνησε. Κάποιος προύχοντας γείτονας της Μουσουλμάνος τη συμπάθησε. Και προσπαθούσε μάταια με πονηρές προτάσεις και ενοχλήσεις να τήν αποσπάσει από τη χριστιανική της πίστη και ζωή.
Ή επιθυμία του πονηρού αυτού άνθρωπου κορυφώθηκε όταν πληροφορήθηκε ότι ή ευσεβής Αργυρή έκανε τούς γάμους της. Λίγες μέρες λοιπόν μετά τό Μυστήριο και ενώ τελούσαν οι νεόνυμφοι - κατά τήν παράδοση τους - Παράκληση στην ύπεραγία Θεοτόκο, εισόρμησε στο Ναό ο αλλόθρησκος αυτός εχθρός της με άλλους μαζί Μωαμεθανούς και τήν άρπαξαν βίαια. Φορούσε μάλιστα τήν ήμερα εκείνη και τό νυφικό της. Και τήν οδήγησαν στον κριτή της Προύσας. Τήν κατηγόρησαν εκεί όλοι μαζί και τη συκοφάντησαν στον δικαστή λέγοντας γι' αυτήν «ότι είπε ότι θα αλλάξει πίστη και θα γίνει Τούρκα».
Ακολούθησαν ραβδισμοί, βασανιστήρια και φυλακίσεις. Μπροστά στην άδικη αυτή ενέργεια ο σύζυγος της Αργυρής ζήτησε νά επαναληφθεί ή δίκη και στην Κωνσταντινούπολη με τήν ελπίδα ότι θα αποδοθεί τό δίκαιο και θα αθωωθεί ή ευσεβής γυναίκα του.
Άλλά και στην Κωνσταντινούπολη δυστυχώς έφθασε ο φθονερός προύχοντας υποκινούμενος από τόν διάβολο και κατέθεσε τα Ίδια ψέματα, ενώ ή άγια ατάραχη βεβαίωνε: «Ουδέποτε σκέφθηκα ή είπα κάτι τέτοιο, νά αρνηθώ τήν πίστη μου. Είμαι Χριστιανή και Χριστιανή θέλω νά αποθάνω».
Με νέα διαταγή του Τούρκου κριτή έδειραν τήν αγία Αργυρή και τη φυλάκισαν στην υγρή φυλακή της περιοχής Χάσκιοϊ. Ακολούθησαν και άλλες ανακρίσεις χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Οι γονείς της ευσεβούς νεόνυμφης κατέφυγαν μέχρι και σ' αυτόν τόν Σουλτάνο, άλλά δυστυχώς όλες οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Ή απόφαση τού δικαστηρίου παρέμενε μία και έπρεπε νά εκτελεσθεί με ακρίβεια: «Ή θα αλλαξοπιστήσει και θα παντρευτεί τόν γυιό του προύχοντα ή θα κλεισθεί ισόβια στη φυλακή». Ή Αγία προτίμησε τό δεύτερο. Αυτό της υπαγόρευε ή συνείδηση της και ή αγάπη της προς τόν Χριστό. Νά παραμείνει πιστή στον Κύριο «άχρι θανάτου».
Οι συνθήκες στη φυλακή ήταν σκληρές. Υπήρχαν συγκροτούμενες Τουρκάλες καταδικασμένες γιά βαριά παραπτώματα. Αυτές ενοχλούσαν τήν Αγία, τήν πείραζαν, τήν έβριζαν, τη χλεύαζαν. Εκεί ή Αγία δεχόταν ραβδισμούς και άλλα βάσανα. Κακοπαθούσε γιά τήν αγάπη τού Χριστού. Γιά τό άγιο ήθος της και τό ύπομονητικό της παράδειγμα μίλησαν αυτόπτες μάρτυρες - γυναίκες χριστιανές πού ήταν και αυτές φυλακισμένες και είχαν ελευθερωθεί.
17 ολόκληρα χρόνια έμεινε στις φυλακές ή αγία Αργυρή «δέσμια Ιησού Χριστού».
Όλα τα υπέφερε εκεί με χαρά και αγαλλίαση. Ή φυλακή ήταν γι' αυτήν Παράδεισος και ουρανός! Ανέπνεε τόν Χριστό και ζούσε μέσα σε πλούσια Χάρη ειρήνης. Συνέχεια δοξολογούσε τόν Κύριο.
Όταν κάποτε τήν ειδοποίησαν ότι ένας ευλαβής πλούσιος, ο Μανώλης Κιουρτζίμπασης μεσολαβεί γιά τήν απελευθέρωση της, αυτή αρνήθηκε νά δεχθεί τήν πρόταση του.Προτίμησε νά παραμένει στη φυλακή, «τό βασιλικόν παλάτιον» - όπως τό ονόμαζε - τού βασιλέως Χριστού.
Μέσα σε αυτό τό περιβάλλον ή Αργυρή - μετά από 17 συνολικά χρόνια εγκλεισμού - παρέδωσε τό πνεύμα της στον Κύριο στις 5 Απριλίου 1721, αφού προηγουμένως κοινώνησε τα Άχραντα Μυστήρια πού κρυφά τις έφεραν μέσα σε σταφίδα.
Το μαρτυρικό της σκήνωμα - σώμα ευσεβείς Χριστιανοί τό έθαψαν κατά τήν επιθυμία της σε μία άκρη στον περίβολο του ναού της Άγιας Παρασκευής στο Χάσκιοϊ (Πικρίδιο), πού τότε ήταν νεκροταφείο. Στις 30 Απριλίου 1725 έγινε ή ανακομιδή των ιερών λειψάνων της. Ό βιογράφος της άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καταγράφει ότι τό ιερό Λείψανο της άγιας βρέθηκε ακέραιο, σώο, πλημμυρισμένο από θεία ευωδιά. Ιερείς και πιστοί με ευλάβεια και συγκίνηση τό απέθεσαν μέσα σε λάρνακα στην εκκλησία τής Αγίας Παρασκευής με τήν άδεια του τότε πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παϊσίου. Και ή Αγία έτιμάτο με επισημότητα και με ευλάβεια κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου, ήμερα τής ανακομιδής των ιερών Λειψάνων της.
Στα δραματικά γεγονότα του 1955 πού έγιναν στην Πόλη, φανατικοί και εμπαθείς Τούρκοι κατέστρεψαν και λεηλάτησαν μεταξύ των άλλων και τόν ιερό Ναό τής Άγιας Παρασκευής. Έκαψαν δε και τήν άγια λάρνακα. Σήμερα σώζονται σε μικρή λειψανοθήκη ελάχιστα υπολείμματα ιερών Λειψάνων τής ένδοξου Νεομάρτυρός μας.
Ναύδριο τής άγιας Αργυρής εγκαινιασμένο από τόν Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο Γ' υπάρχει στην κωμόπολη Παναγιούδα Λέσβου, όπου και τιμάται με λαμπρότητα.
Ή αγία Νεομάρτυς Αργυρή δίκαια ονομάσθηκε «προστάτης του Γάμου και τής ευσεβούς νεότητος». Ένας από τούς σύγχρονους υμνογράφους της, ο π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης, στον Παρακλητικό Κανόνα πού συνέθεσε προς τιμήν της, έβαλε ως ακροστιχίδα του τήν τόσο εκφραστική ικεσία «Τήν σωφροσύνην, Αργυρή, δός ήμίν δώρον».
Και με έναν από τούς ωραίους ύμνους τήν υμνεί και τήν παρακαλεί νά στηρίζει με τις ευχές της τούς πιστούς συζύγους σε θεάρεστη συζυγία: «Συζυγίαν έτήρησας άμωμον έκ φθόνου τού πολεμήτορος- διό μάρτυς τήρει πάντοτε, ευλαβείς συζύγους έν άγνότητι». Είθε με τις πρεσβείες τής άγιας ένδοξου Νεομάρτυρος Αργυρής οι νέες οικογένειες τής πατρίδος μας νά απολαμβάνουν ειρήνη και χαρά και νά μένουν θεμελιωμένες στον ασάλευτο βράχο τής πίστεως μας, τόν Κύριο μας Ιησού Χριστό!